Bożych Świąt!
24 grudnia 2008
17 grudnia 2008
górecki skrzat
Jeżeli cośkolwiek chomikuję, to tylko je. Książki.
Moje wejście do księgarni, zawsze kończy się wyjściem z czymś w ręku.
Dlatego,niebawem, wobec nadchodzącej recesji, nie powinnam w ogóle do nich wchodzić.
(Ale to temat zupełnie osobny.)
Teraz wzbogacanie się ciekawą i mądrą treścią, ma podwójny wymiar. Tak jakby ...robię zakupy za Ko. Czyli nie tylko książki dla mnie, ale i dla niej. Na przyszłość daleką. Zupełnie jak chomik. A potem w wolnych chwilach wolnych chwil, pośród badań, analiz i zapisków, zawsze znajduję dwóminutek na podczytanie (ten czasownik powinien naprawdę istnieć!; jest podjadanie czemu nie ma podczytywania?; i jedno i drugie związane jest z karmieniem siebie...) fragmentu nowej knigi.
Kłopoty Kacperka góreckiego skrzata- istna rewelacja.
Klasyka ciekawych i magicznych baśni, autorstwa Zofii Kossak-Szczuckiej.
Gdzie dobro i zło na wyraźnych miejscach stoją, atmosfera istnie czarująca i sympatyczna jest, a przygody zastanawiające.
Na nadchodzące wieczorne rodzinne świąteczne chwile...
10 grudnia 2008
5 grudnia 2008
muffinkowanie
Umówiłyśmy się na świętowanie obrony chińskiego tytułu magisterskiego A.G-D.Temat samej obrony jednak mało się przewijał, bo specyfika świętowania pochłonęła nas zupełnie...
Piekłyśmy różnego rodzaju muffinki a potem ochoczo je smakowałyśmy, przy radosnym akompaniamencie gaworzeń naszych pociech.
Rewelacją okazała się strona niedawno odkryta:moje wypieki.
2 grudnia 2008
wyrzutka z pokoju
„Ma już pół roku. Najwyższy czas. Zrobimy to w grudniu”.
Taka była decyzja.
Bowiem wspólne spanie w pokoju nie wychodziło już od jakiegoś czasu. Budzenie się 5 razy w nocy, co godzinę, sprawiało, że ani my ani Ko. nie wysypialiśmy się od wielu tygodni.
W myślach liczyłam jednak na to, że S. o tym postanowieniu zapomni (ta nieuporządkowana emocjonalność matek!).
Ale nie zapomniał.
1 grudnia nadszedł.
Ko. została wyniesiona z naszego pokoju.
Gdy wieczorem położyłam Ją w swoi nowym lokum, rozejrzała się ciekawie, zrobiła parę skłonów i wypięć (przygotowuje się codziennie do mającego nastąpić -pewnie niebawem - etapu raczkowania), wsadziła palec do buzi i zasnęła snem zasłużonych (ktoś kto przez cały dzień szaleje odkrywaniem świata naprawdę może być zmęczony!). Bez zbytnich protestów czy emocji, nieświadoma wielkiej zmiany… którą w gruncie rzeczy- przeżywała bardziej mama, niż córka.
Bo mama długo nie spała i wciąż nasłuchiwała ewentualnego płaczu czy rozpaczy.
Ale rozpaczy nie było, a płacz tylko mały – ten tradycyjny, wołający na karmienie, po którym …dalej spała zadowolona z miną mówiąca jakby:„Mamo, pora dać mi trochę wolności! A i wam to nie zaszkodzi...” .
Ma skubana rację!
Taka była decyzja.
Bowiem wspólne spanie w pokoju nie wychodziło już od jakiegoś czasu. Budzenie się 5 razy w nocy, co godzinę, sprawiało, że ani my ani Ko. nie wysypialiśmy się od wielu tygodni.
W myślach liczyłam jednak na to, że S. o tym postanowieniu zapomni (ta nieuporządkowana emocjonalność matek!).
Ale nie zapomniał.
1 grudnia nadszedł.
Ko. została wyniesiona z naszego pokoju.
Gdy wieczorem położyłam Ją w swoi nowym lokum, rozejrzała się ciekawie, zrobiła parę skłonów i wypięć (przygotowuje się codziennie do mającego nastąpić -pewnie niebawem - etapu raczkowania), wsadziła palec do buzi i zasnęła snem zasłużonych (ktoś kto przez cały dzień szaleje odkrywaniem świata naprawdę może być zmęczony!). Bez zbytnich protestów czy emocji, nieświadoma wielkiej zmiany… którą w gruncie rzeczy- przeżywała bardziej mama, niż córka.
Bo mama długo nie spała i wciąż nasłuchiwała ewentualnego płaczu czy rozpaczy.
Ale rozpaczy nie było, a płacz tylko mały – ten tradycyjny, wołający na karmienie, po którym …dalej spała zadowolona z miną mówiąca jakby:„Mamo, pora dać mi trochę wolności! A i wam to nie zaszkodzi...” .
Ma skubana rację!
Subskrybuj:
Posty (Atom)